Anissa en Olive waren nog niet klaar met de 300m. Ze trokken samen naar Hannuit om daar een nieuwe wedstrijd te betwisten. Helaas blies de wind grotendeels in het nadeel. Voor Anissa werd het dit keer een tijd van 43.08, voor Olive 46.35.
0 Comments
In Lanaken ging de jaarlijkse Maasrun door, de lopers werden er getrakteerd op enkele stortbuien en een niet te onderschatten wind.
Tjerre mocht als eerste van start. Na een knap zomerseizoen wou hij zijn geluk eens beproeven op een stratenloop. Hij koos voor de 5 km en eindigde op een 10de plaats in 18:06. Wat later mochten Tom, Dave en Nick de bus op naar de startplaats in Rekem. Vanaf daar liepen ze eerst een stukje wind mee, om dan via een ommetje een lange strook wind tegen langs de Maas aan te vatten richting centrum Lanaken. Dave kwam zichzelf hier testen met het oog op zijn marathondebuut in China op de wereldspelen. Geslaagde test, want hij was te sterk voor de concurrentie en won met een straatlengte voorsprong de 10 miles in een tijd van 55:14. Tom nam een iets vlottere start dan Nick, waarna ze de hele wedstrijd met ongeveer dezelfde tussenafstand aflegden. Beiden alleen beukend tegen de wind, kregen ze naar het einde van de wedstrijd toe een groepje van 3 lopers in zicht. Met een sterk eindschot wist Tom het hele groepje nog achter zich te laten om zo op een mooie 4de plaats te finishen in 58:07. Nick viseerde datzelfde groepje, maar geraakte er net niet meer bij. Voor hem werd het dus een 8ste plaats in 58:39. Een van de laatste PK's is het PK hamerslingeren. Dat is een kolfje naar de hand van Froukje. Wat een worp draaide ze daar uiteen. 37 meter 18!! Een nieuw persoonlijk record en Limburgse kampioene. Wat een knalseizoen heeft Froukje achter de rug. En het is nog niet gedaan.
Ook voor Jonas is het seizoen nog niet gedaan. Hij moet stilletjes naar een zeer goede conditie groeien. De militaire wereldspelen komen er nog aan. Daarom probeerde hij hier een test te doen op de 800 meter. Het weer liet hem in de steek. Toch mocht hij met 1'59"70 tevreden zijn. Froukje heeft nog geen rust. Haar seizoen duurt nog even. Haar tussenstop bij de meeting van Turnhout was een mooie test. Ze begon met het hamerslingeren. Daar landde de hamer na 31 meter 34. Nadien stootte ze de kogel 7 m 41, kort bij haar record. Dat deed ze met de speer nog eens over; 21 meter 22.
Het seizoen is nog niet gedaan voor Anissa en Olive. Ze trokken naar Andenne om hun conditie te testen op de 300 meter.
Anissa loopt met de week sneller en sneller. Haar mindere periode laat ze volledig achter haar. Op de wedstrijd was er dan ook maar één doel; knallen. Het was ver voor een spurtster, maar met de gedrevenheid van de laatste weken lukte dat. Ze knalde in 42"78 door de meet en verbeterde haar vorig record met 9 honderdste. Voor Olive is die 300 meter ook een zeer zware opdracht. Vooral de laatste meters lijken enorm lang. Toch finishte ze in 47"29. Een tijd om volgend seizoen aan te vallen. Eén van de laatste kampioenschapen voor de masters, het Vlaams Kampioenschap. Dat ging door te Deinze. Uiteraard konden onze atleten niet ontbreken.
Sam mocht in de startblokken voor de 100 meter. Het werd een mooie 4 de plaats. Bij het speerwerpen ging het nog beter. Met een goede worp werd hij 3 de. Wim maakte er een bijzonder spannende 800 meter van. Op 300 meter van de meet raakte hij ingesloten. De achterstand die hij opgelopen had probeerde hij, meter per meter, dicht te lopen. Maar de wedstrijd was enkele meters te kort. Hij moest de duimen leggen met 20 honderdste van een seconde !!! Dat is kenmerkend in onze sport; elke millimeter telt. Hij werd 2 de, zilver voor Wim. Ronny probeerde dat over te doen. Maar hij zag het meer als de opwarmer voor de 1500 meter, later in de namiddag. Gezien zijn pech enkele maanden geleden, deed hij geen gekke dingen en rolde binnen als 5 de. Bij de 1500 meter was dat wat anders. Daar wou hij zich laten opmerken. Hij ging, vanaf de start, mee en eenmaal hij op een veilige afstand, op zijn eigen tempo kon blijven, hield hij zijn tempo hoog. Zo bleef hij tot de meet lopen en mocht als 2 de op het podium. Tevreden mag hij zijn piste seizoen afsluiten. Achter hem vocht Gert een stevig gevecht uit voor elke meter. Hoe hij ook probeerde, het lukte net niet om op het podium te geraken. En toch was hij zeer tevreden want in de week zag het er zelfs uit dat hij helemaal niet zou kunnen meedoen. Door voorzichtig op de training te blijven, kwam hij binnen als 4 de. Ook tijd om de riem te lossen voor enkele weken. Zo mochten we (weer) tevreden terug naar onze gouw, met 3 medailles. Op de tweede de dag van het Belgisch Kampioenschap voor kadetten en scholieren te Moeskroen mochten we al vroeg uit de veren.
Maithe moest haar reeks van de 100 meter al om half elf afwerken. Na de winst op de 200 meter was de vraag, hoe heeft ze de titel verteerd. Direct na het startschot zette ze zich op kop van haar reeks en plaatste ze zich, in 12"52, jammer genoeg met iets te veel rugwind om als record te tellen, voor de finale. Dus die titel had weinig negatieve invloed op haar conditie. De finale was iets na de middag dus ook voor iedereen de vraag, hoe gaat ze het er van afbrengen? Haar reactie op het schot was goed, maar ze was iets te snel recht. Daardoor moest ze een inhaal beweging aan de gang zetten. En wat voor eentje!!! Op karakter bleef ze van haar afbijten en kwam als 2 de, in 12"60 binnen, met tegenwind. Als die 12"52 sterk is met meewind, is deze 12"60 nog beter. Goud en zilver, als eerstejaars. Weinigen zullen het nadoen. Dan was het de beurt aan Isalie. s'Morgens zat haar nek ineens vast en speelde haar bil wat op. Maar goede handen kunnen wonderen verrichten en met een losse nek en ontspannen bil kon ze toch starten. De tactiek van de reeks werd weer opgelegd en (weer) schitterend opgevolgd. Ze ging als laatste de rechte lijn in en begon dan aan een knal inhaalwedstrijd. Ze schoof meter per meter naar voren en kwam ongelooflijk als 6 de binnen in een schitterende 60"84. Dan was er nog zo een bijna mirakel. Tjerre op de steeple. Met een infectie aan de vinger, die overgegaan was naar meningokokken, was rusten eerder normaal dan lopen. Toch laat Tjerre zich niet gaan. Ook hier niet. Alsof hij niets had, vertrok hij en probeerde zelfs naar het podium te lopen. Maar zijn lichaam was al bezig met de weerstand tegen zijn infectie. Toch liep hij in 4'47"81, slechts 3 seconden van zijn record af, binnen als 4 de en mogen we bijna zeggen dat we mirakels gezien hebben. Goran was de laatste van onze groep die zich op de 800 meter liet zien. Het werd een trek-en-duw werk wedstrijd. Na 200 meter wou hij zich settelen maar kreeg ellebogen en handwerk als dank. Zo moest hij, na 300 meter, weer de versnelling hoger opzoeken. Ook nu weer werd hij weggetrokken en moest hij terug op zijn plaats blijven. Dan bij het ingaan van de laatste 200 meter weer hetzelfde; hij wil versnellen maar weer wordt hij weerhouden dat te doen. En ditmaal kon hij zich niet meer optrekken. Het werd een 7 de plaats, 8 ste in het eindklassement. De tijd was wel goed, 1'59"36. Daarmee zit het seizoen er op voor de meeste van onze helden. Zo mogen wij best tevreden terugkijken, met één gouden en één zilveren medaille, een vierde, een zesde en twee achtste plaats op een memorabel kampioenschap. Het verre Moeskroen was het decor voor het Belgische Kampioenschap voor onze kadetten en scholieren.
Isalie mocht er als eerste aan beginnen in de voormiddag, met de reeksen 400 meter bij de kadetten meisjes. Ze had een zeer duidelijke opdracht meegekregen, met tussentijden elke 100 meter. Ze bleef aan de gevraagde tussentijden lopen en maakte er een bijzonder mooie wedstrijd van. Ze won haar reeks in 1'01"63!! En mocht de volgende dag naar de finale. Een finale halen was al een beloning van haar moeilijke seizoen. Zo bewijs je wat er met wilskracht te halen is. Dan mocht Maithe de reeksen van de 200 meter doen. Ze deed wat we van haar verwachten... Ze won haar reeks in een knappe 26"02, met meer dan 2 meter tegenwind en stond met de scherpste tijd in de finale. Dan kwam Anissa voor haar reeks van de 200 meter. Ze startte vlot en bleef een mooie bocht lopen. Op het rechte stuk begon ze in te halen en bleef stevig doorgaan. Zo finishte ze in haar reeks als 4 de in haar snelste van dit seizoen; 26"28, met een tegenwind van meer dan één meter. Dan was het afwachten, want enkel de snelste 8 mochten naar de finale. En inderdaad, ze mocht als 8 ste naar de finale. Dan kwam Antje voor haar 800 meter. Het werd een snelle reeks waarbij ze, op eigen tempo bleef lopen. Ze liep sterk de eerste 600 meter en net als iedereen dacht dat ze haar turbo ging aanzetten, leek het wel of de motor stopte. Ze raakte niet meer in haar ritme en het werden nog zware laatste meters tot aan de meet. Ze rolde binnen in 2'26"61. Helemaal leeg en kopje naar beneden. De rust zal veel moeten bijbrengen. Dan stonden we op de toppen van onze tenen, want de finales van de 200 meter werden gelopen. Maithe moest proberen haar favorietenrol waar te maken. Eerst nog een valse start. Dan de goede en Maithe was direct mee. Ze liep een technisch zo goed als perfecte bocht en versnelde bij het uitkomen van de bocht. Zo bleef ze vechten voor elke meter en won in een zeer mooie 25"89, weeral met meer dan 2 meter tegenwind. Een beloning van haar toewijding op elke training. Dan kwam Anissa. Ze moest in de binnenbaan lopen. Die bocht ligt haar niet (te scherp) en zo moest ze te veel meters goedmaken. Haar benen, nog verzuurd van de reeks, lieten niet toe om iemand in te halen. Zo finishte ze als 8 ste in 26"64. Ook hier waaide de wind met meer dan 2 meter tegen de deelneemsters. Maar wie zou enkele maanden of weken voorspeld hebben dat ze in de finale zou geraken? Ze mag terugkijken op een moeilijk seizoen, maar met een mooi einde. Ook voor haar zal de rust beterschap brengen. Met één gouden medaille en 2 finaleplaatsen mochten we tevreden zijn en reikhalzend uitkijken naar de 2 de dag... Froukje ging naar het Belgisch Kampioenschap hamerslingeren, te Ciney. Al maanden werkte ze naar deze wedstrijd toe. Ze stond nipt derde in de ranglijst, maar slechts met enkel centimeter verder dan de vierde. Dus een goede prestatie was nodig om op het podium te geraken. En ze deed het! Ze wierp bijna haar record, met 36m 35 en werd derde. Ze mocht dan ook, terecht fier, haar bronzen medaille in ontvangst nemen.
Andere jaren zie je Bert W in de zomermaanden monotoom zijn rondjes draaien op woensdagavond bij ons op de piste met iedere keer hetzelfde doel. Begin september het wereldkampioenschap duatlon gevolgd door een marathon enkele weken verder. Maar deze keer had hij van Jos andere opdrachten gekregen. Trainen zoals de wedstrijd is, dus met tegenzin de finse piste op, de terril in Beringen 10tallen keren op en af. Kortom van alles wat hij in principe niet graag doet. Gisteren was de eerste grote afspraak: het wk duatlon in het Zwitserse Zofingen. Hij bezorgde ons onderstaand verslag:
Na 2 goede trainingsmaanden in de zomer was het dan eindelijk zover 8 september, 9u00. Iedereen was op de afspraak behalve de weergoden. De wedstrijd begint met 10km ( 9,5 ) lopen over 2 rondjes. De eerste 1,5 km gaat vrij steil bergop om dan even boven in het bos te lopen en vervolgens richting de arena te lopen om aan de 2e toer te beginnen. Direct na de start ging er een Brit vandoor en bleven de andere toppers waar ik mijn race op afstemde een beetje zitten. Uiteindelijk halfweg de klim toch maar voorzichtig ( 2 jaar geleden daar al opgeblazen en dan duurt het nog lang ) de kop van het pak genomen en een goed tempo beginnen lopen. Boven in het bos kwam ik bij de Brit aansluiten en toen ik omkeek zag ik niemand. Dan maar resoluut de leiding genomen om het tempo egaal te houden en mijn eigen ding te kunnen doen. Uiteindelijk na 34' bereikte ik als 1e de wisselzone om aan de 150km ( 143 ) fietsen te kunnen beginnen. In de wissel was de Brit me terug voorbij gegaan en ook Maarten Seghers ( mijn belangrijkste tegenstander ) had een betere wissel en kwam zo na 2 km al bij me. Hij nam direct de kop en dreef het tempo op, maar ik kon op dat moment vrij gemakkelijk gelijke tred houden ( non stayer, dus afstand houden ). Na 15 km hadden we de eerste helling gehad en ik zat nog in de kop van de koers. In de afdaling ging de Brit hard en Maarten schoof mee. Ik durfde niet mee en moest ze laten gaan. De volgende 25km zelf goed doorgereden want wou de 2e helling boven zijn, voor de beste fietsers gingen komen. Dit lukte want ze kwamen pas beneden bij mij aansluiten. Zo zat de eerste ronde erop en was ik nog mee met de beteren en kon dus in de 2e ronde hetzelfde doen als de ronde ervoor. Aanklampen opt vlakke en bergop en lossen in aanloop naar de 2e helling van de ronde. Hier kwam dan stephan Van der Bruggen aansluiten en met hem heb ik de rest van de rit gedaan. Hij bepaalde het tempo op de rotstukken en ik in de heuvelzone. Op deze manier haalden we reeds enkele atleten die te snel gestart waren terug in en werden we zelf niet meer ingehaald. Na 4u16' fietsen zette ik mijn fiets terug in de wisselzone en zat ik nog volledig in strijd voor de titel. Voor de laatste 30km ( 28,5 ) had ik een achterstand van 9 minuten goed te maken op Maarten. Ik vond direct een hoog tempo ( wat een topschoenen zijn die vaporflys 4% van Nike ) en begon aan een achtervolging. Wat mijn autistisch kantje tengoede kwam was dat het 3 rondjes zijn waar we elkaar een paar keer konden zien en ik aan het rekenen kon beginnen. Na een 3 tal km had ik al een dikke minuut goed gemaakt., 1' per 3km , 9' goed te maken 9x3=27km , dat zou dus spannend worden dus tempo hoog houden. Op een gegeven moment richting het keerpunt kwam ik Maarten niet meer tegen en zag ik hem opeens langs de kant staan en gaf hij er met verzuurde benen de brui aan. Na 2 rondjes wist ik dat ik iets meer dan 10' voor lag op de nieuwe 2e in de wedstrijd en vandaar aan heb ik wat zekerheid genomen en het tempo laten zakken om een hongerklop en opkomende krampen te voorkomen. In de mate van het mogelijke kon ik zelfs nog wat genieten in de laatste kilometers om uiteindelijk na 6u53' als 15e overal ( 11 elites en 3 jongere agegroupers ) en wereldkampioen +35 over de meet te komen. Deze titel zou niet mogelijk geweest zijn zonder een hele hoop atleten van onze groep: Jos die me uit mijn comfortzone haalde van de piste en de kamperbaan en me de bos instuurde. Jeroen, Jorik en Nick voor de vele fietskilometers. Enkele van de snelle mannen ( Ronny, Jorik, Nick ) om bij momenten me in mijn tempotrainingen in hun tred mee te nemen. Wout die me vanuit Kenia enkele trainingen van de keniaanse marathonlopers heeft laten uitvoeren. Dirk en Bert R om me bij momenten rustig te houden als het rustig moest op training. |
Follow us onSponsored byArchieven
September 2021
Categorieën
All
|