Afgelopen zondag werd er in Bonheiden een cross georganiseerd. Aangezien dit vlakbij mijn deur is kon ik niet ontbreken. De organisatie koos er dit jaar ook voor om een korte cross op het programma te zetten. Perfect dus voor mij.
De felle wind en plotse koude zorgde voor bibberende atleten aan de start. Eens het startschot gegeven werd was dit snel voorbij. Voormalig Belgisch kampioen korte cross Sam Valgaeren ging er meteen vandoor met in zijn zog nog 2 atleten. Aangezien dit net te snel was voor mij koos ik voor het tempo in het 2de groepje. Dit was echter veel te traag naar mijn gevoel en toen na een kleine 1000m de kopgroep al 15sec had besloot ik het tempo te verhogen. Al snel bleken enkele te snel gestart en kon ik plaats 3 innemen. Met nog 2 atleten in mijn spoor bleef het wel opletten. Ik wou hen ook niet zomaar uit de wind naar de meet brengen. Echter voelde ik me nog heel goed waardoor ik het tempo strak hield. Toen op een 400m van de meet iedereen achter mij moest passen en ik plots de nummer 2 in het vizier kreeg kon mijn wedstrijd echt beginnen. Alsof het een piste wedstrijd was begon ik voluit te sprinten en zo kon ik enkele meters voor het einde alsnog 2de worden. Iets te voorzichtig gestart bleek achteraf maar wel heel tevreden over het gevoel in de benen. Dat ik na de 1ste km amper tijd verlies op de nr 1 geeft me veel vertrouwen. Perfecte test met nog een 10 tal dagen te gaan voor het WK!
0 Comments
Sybrun bezorgde ons onderstaand verslag van de City Run in Bree.
Het beloofde voor mij een heus loop-weekend te worden met zondag pk Heusden, maar eerst had ik een afspraak met mijn 5km op de City Run in Bree. Ik besloot voor mijn eigen het op een “Jogtempo” te houden aangezien ik dit weekend nog een wedstrijd heb. Als opwarmertje ging ik met de fiets naar Bree. Daar even gewacht ging het eindelijk van start, ik hield mij aan het tempo wat ik voor ogen had. De run zelf was magnifiek: door plaatsen lopen waar je bijna niet komt of gewoon verboden zijn. Het oud ziekenhuis, de cinema, verboden plaatsen in het gemeentehuis... Kortom, het was een ervaring. Daarnaast had ik ook nog eens een mooie tijd op de 5km: 36:01. Zeer voldaan ging ik weer met de fiets naar huis om me voor te bereiden op morgen. In dezelfde wedstrijd kwam ook Denny aan de start. Ondanks dat Denny verkeerd werd gestuurd, kwam hij toch door de finish rond 30 minuten. Na de vraag of er eventueel nog een Belgisch Team bestaande uit 3 lopers zich wilde aanmelden op het EK cross te Madrid om te strijden voor het landenklassement, hebben we (Wim, Gert en Ronny) beslist om dit te doen. Enige voorwaarde was dat Ronny ook in de categorie M40 ging lopen en geen individuele uitslag zou kunnen lopen bij de M45.
Het was een loodzwaar parcours en de weersomstandigheden waren allesbehalve gunstig. Als we alledrie ons niveau zouden lopen zaten we sowieso bij de kanshebbers om een medaille binnen te halen. Dit was al opgemerkt door ander deelnemende landen die ons daarover aanspraken. Gert en Wim liepen een zeer mooie wedstrijd en behaalden het verwachte niveau. Ronny daarentegen had een totale off-day en maakte het daarom nog zeer spannend. Het was nog een half uur vol spanning afwachten tot België als 3e op de schermen verscheen en we zeker waren dat we dus brons hadden achter Spanje en Ierland. Conclusie van de dag: verander op de dag dat het moet gebeuren nooit je vaste patroon! Traditiegetrouw, zakken Ives en ik af naar West-Vlaanderen om enerzijds mee te helpen aan dit prachtig loopevenement. Anderzijds om zelf deel te nemen. Het is altijd een warm onthaal als 'Limburg' zich aanmeldt. Zeer jammer dat we door de afstand elkaar maar weinig zien. Maar we hebben een diepe emotionele band voor het leven! Steeds doen Ives en ik de voorinschrijvingen vd 4km. Hilariteit alom! We verstaan meestal maar 1/3de of het dringt pas later bij ons door wat ze nu eigenlijk bedoelen. Achternamen die daar courant zijn, hebben wij nog nooit gehoord. Dus soms grappige taferelen aan de Limburgse inschrijftafel! Terwijl Ives nog andere taken heeft tijdens de runs, maak ik me stilaan klaar om het beste van mezelf te geven, in de wedstrijdloop 12k, voor oa nieuwsgierige sportvrienden, supporters uit de duatlon. Enkele atleten v mijn Franse club (Meaux, tegen Parijs) zijn ook present. Het is een tof weerzien.
Wind staat er àltijd op dit gevarieerd 'flandrien'-parcours: getypeerd door kasseistroken, open veld, knikjes omhoog, bochtjes. En dat 4 ronden. Mentaal alsook fysiek niet van de poes! De dames starten 4' voor de heren owv respect èn battle of sexes-premie. Charlene Vaneste bepaalt het tempo vanaf de start. Tegen de wind probeer ik me goed te verstoppen omdat ik weet dat Charlene de gas vol gaat opendraaien als we de wind in het voordeel krijgen. Het gevaar is dat je dan sneller gaat lopen dan je eigenlijk kan. Ik bijt door. Na bijna 1 ronde moet, mijn altijd goedlachse Frans maatje, Ketsia Jacquet terugvallen op haar tempo. Charlene, slim, weet waar ze een gaatje op me moet slaan in ronde 2. Stilaan loopt ze verder op me uit. Aan de finish zou het verschil juist 1' zijn. Tevreden klok ik een tijd af die een stuk rapper blijkt dan vorig jaar: 2'19. Ik krijg vanuit verschillende hoeken deugddoende felicitaties waarvoor dikke merci! Veerle Dejaeghere spreekt me er zelfs over aan en dat koester je. Dit komt natuurlijk niet uit het niets. Uit trainingstijden zien we al een tijdje dat mijn loopniveau sterker is dan vorig jaar. Nu hopen dat we dit ook gaan zien in competitie, duatlon. Over mijn fietsniveau kan ik nog niets zinvols zeggen. Binnen een 2 tal weken zal dit duidelijker worden tijdens de Powerman van Mallorca waarin we starten met een 10k run, gevolgd door een tijdrit van 60k en afsluiten met een 10k run. Afsluitend wil ik nog een pluim geven aan Kurt Jurgens en Ilse Geldhof. Jullie hebben iedere deelnemer met respect gesoigneerd als een vedette! Het zit hem in de details. Teveel om nu op te noemen. Volgend jaar gewoon zelf komen ervaren. AVT Team Jos Maes in Boezingen op de kaart zetten ;-) Op de traditioneel sterk bezette Eindejaarscorrida in Leuven wist Wout een knappe podiumplaats weg te slepen. Hij haalde zelfs het VTM nieuws met zijn knappe citaat: "Gewoon lopen, zo hard als ik kan". Iets meer tekst en uitleg van Wout:
Na woensdag 6de te worden op de Speedrun in Meeuwen wist ik dat de vorm goed zat. Vandaag als afsluiter van het jaar naar Leuven getrokken voor de corrida. Hier werd ik na een harde en zware race 3de van de +-2000. Door mijn overstap te maken naar een fantastisch team van AVT, liep ik 1min56sec sneller als vorig jaar. Ook dit najaar had ik van de Kerstcorrida in Meeuwen weer een doel gemaakt om de tijd van vorig jaar op de 10 km, 39'27" te verbeteren. De laatste weken ging het tijdens de trainingen in stijgende lijn. Bij het crossen had ik ook telkens een goed gevoel. Erg vastberaden vertrok ik gisteren naar Meeuwen. Zeker omdat ik ook weer kon rekenen op m'n persoonlijke haas en ploegmakker Wim. Na het supporteren voor de ploegmakkers tijdens de speedrun en de 5 km was het tijd voor de 10 km.
In de start was het duwen en trekken maar haas Wim zorgde ervoor dat Antse en ik veilig de eerste 100 meter doorkwamen. Met ons drie begonnen we dan ook aan de eerste grote ronde. Het tempo zat dadelijk goed. In ronde drie was het druk op het parcours door de vele gedubbelde lopers, hierdoor moesten we soms wat slalommen. Tijdens de laatste ronde was het de bedoeling om nog wat te versnellen maar veel zat er niet meer op. Uiteindelijk ben ik binnen gekomen in een tijd van 38'37". Dikke merci Wim voor het hazen en aan al de supporters langs het parcours. Ook nog een dikke proficiat aan alle toppers van AVT Houthalen. Op naar de volgende wedstrijden. Vandaag besloot ik om onverwachts deel te nemen aan de Kerstmarathon te Scherpenheuvel... vlak is dat daar niet... dat weet ik nog van voorbije zomer (3:06)! De veel te weinige kilometers en beperkte trainingen van de voorbije 3 weken waren voelbaar. Het was terug een kleine regionale marathon en met Chris Wouters aan de start wist ik dat een eerste plaats er zeker niet in zat, maar een tweede plaats kon wel mogelijk zijn. Ik moest hem dan wel uitlopen en een medegenoot er nog aflopen. Na 32km (6 ronden) was het beste er vanaf en wou ik stoppen, ik had er echt totaal geen zin meer in en vooral omdat mijn kilometer tijden naar de 4’45’ gingen. Chriske dacht daar anders over en ik mocht niet stoppen. Achteraf bekeken best tevreden dat ik niet opgaf en dan maar 12km op karakter heb uitgelopen/gekropen. Na 6 ronden mocht Chris het afmaken waardoor ik nog 8' aan mijn broek had in de laatste twee ronden. Soit... met 3:19:20 op dit parcours en omstandigheden tevreden. Mentaal hebben we dit maar geklasseerd als zijnde ‘goeie training & marathon/ultra 54’. Volle focus terug vanaf 2018 zodat ik nog eens onder de 3 uur kan lopen en tegen het einde van 2018 moet mijn PR er aan geloven!
Op zondagmorgen staat er meestal een duurloop op het programma. De 17km van de trail in Lummen paste dus ideaal in de planning. Van Jos kreeg ik groen licht om wat vlotter te lopen. Ik kon Joeri dus 17km op sleeptouw nemen. Na 1km een eerste keer luidop moeten lachen bij z'n eerste afdaling. De 16 daaropvolgende km'ers heb ik zelf volop genoten van de hellingen en de modderstroken. M'n compagnon regelmatig horen foeteren op de modder, hellingen, afdalingen... Op z'n lijstje voor de kerstman staan waarschijnlijk een paar degelijke trailschoenen.
Met hun prestatie kwamen Joeri en Tom als 8 en 9 in de uitslag. Isalie, die nog maar pas meetraint met onze groep, bezorgde ons na afloop van de cross in Reusel onderstaand verslagje:
Na 2 maanden trainen bij Jos, trok ik naar Reusel. Eenmaal daar heb ik een parcoursverkenning gedaan met Froukje en Anouk. Ik was goed vertrokken, maar in de 2de ronde nam ik een sneeuwduik. Zo eindigde ik 8ste en ik was boos op mezelf. 6 december 2017 stond al bijna een jaar met rood aangeduid op mijn kalender en eindelijk was het zover! Weken en maanden van revalideren en trainen met de leukste bende hadden mij gebracht tot de conditie en vorm van de dag. Een top tien plaats was het doel.
Al van bij de start voelde ik me in een goede dag en zat ik mee in de kopgroep van een kleine 20 man. Nadat de helft van de aanloopronde was afgelegd werd de gas voor het eerst eens opengedraaid. Ik kon niet aanpikken en kwam alleen te zitten. Bij de eerste beklimming kwamen de goede benen ook echt naar boven en meer dan 20m moest ik niet afgeven. Alleen tegen de wind liep ik meter per meter dichter en kon ik enkele plaatsen goedmaken. Bij het ingaan van de laatste ronde moest het tempo flink de hoogte in en kwam ik ook dichter op Ruben. In de laatste afdaling liep ik op een 4de plaats en werd geroepen (door de vele hevige supporters) dat podium er in kon zitten. Ik kreeg vleugels en zette een tandje bij. Spijtig genoeg was het beste er toen al vanaf en kon ik het gat op Jimmy niet meer dichtlopen. Voldaan en zeer tevreden als 4de Belg (5de in totaal uitslag) kan ik terugkijken en verder werken. |
Follow us onSponsored byArchieven
September 2021
Categorieën
All
|